Daar zijn we weer!
Door: Leonie en JP
Blijf op de hoogte en volg JP en Leonie
28 Juli 2009 | Cambodja, Sisŏphŏn
Hallo lieve mensen!!
Dat is lang geleden!! We hadden het gewoon een beetje druk....vandaar...! Van workshop, naar hardloop schema’s, ziekenhuizen in de regio bezoeken, en natuurlijk feestjes en partijen.
Tja, waar zullen we eens beginnen... Misschien dat JP vanaf hald oktober ook voor VSO gaat werken? In Mongkul Borei ziekenhuis (zo’n 30 km bij ons huis vandaan). Dit is één van de ziekenhuizen waar Leonie ook mee samen werkt. Maar dit ziekenhuis is groot, schoon en (bijna) goed georganiseerd. Dit wordt het eerste ziekenhuis in Cambodja met een netwerk van computers om zo makkelijker en efficienter management informatie in te voeren en af te lezen. Best wel een prestige project waar JP in ieder geval een half jaar zijn handen vol aan heeft.
En zo kwam het ook dat JP officieel deel uit maakt van het VSO ‘Health’team en derhalve deel mocht nemen aan een workshop die Leonie organiseerde voor alle VSO volunteers die in de gezondheidszorg werken (ongeveer 20). Wie had ooit kunnen bedenken dat we nog eens samen zouden werken!? In de gezondheidszorg nog wel!
Verder wordt er nog steeds veel bier met een rietje gedronken en om de tafel gedanst... (= Cambodjaans feestje), zowel voor spontane ‘bedrijfsfeestjes’ (=drankgelagen met karaoke), begrafenissen (heeuuuuule harde muziek en pap met ingewanden voor de bezoekers (= de buren, waren wij...), house warmings, etc. En dan hebben we natuurlijk ook de cultureel niet veranderde borrels met Barangs (buitenlanders). Zo hebben we Iris (vriendinnetje van Leonie van de middelbare school) en Jurjen ‘op de koffie’ gehad die tijdens hun reis van 8 maanden even langs kwamen, helemaal gezellig. En verder komt de buuf uit Sisophon regelmatig langs, afgelopen weekend met broeder, wederom een reden voor een biertje en een ‘Lekker weg in eigen dorp’ dagje. Leuk!
Verder betekent het prehistorische leven hier dat we ook reglematig weekenden in huiselijke kring doorbrengen met activiteiten die daarbij horen: wassen (kost zeker 3 uur per week), huis vegen (bij gebrek aan electriciteit voor stofzuiger), onkruid wieden in de tuin (pffff, veel regen en heel warm = veel onkruid), naar de markt (grote hobby van JP) en huis schoonmaken (hagedissen + ratten = veel poep = veel te poetsen). Ja ja, het leven van een vrijwilliger op het platteland gaat niet over rozen (-:
Ondertussen ontbijten we wel elke dag lekker buiten (met de 7!! Buurhonden), hebben we al heeeel veel boeken gelezen in onze luie stoelen en brommeren we nog lekker rond. Heerlijk!
En ja, ook in het ziekenhuis en de universiteit wordt nog hard gewerkt.
Leonie is inmiddels ‘on tour’ en werkt naast in het ziekenhuis in het dorp, het health center 24 km verder weg (via onverharde weg, kost soms 1,5 uur om er te komen...) ook in een ziekenhuis in Poipet (aan de Thaise grens) en met het district om de health centers te verbeteren. Dus van groot vervelen naar best een beetje druk! En dat bevalt stukken beter! In het ziekenhuis zijn al aardige stappen genomen. Het is er schoon (zelfs andere ziekenhuizen komen kijken), bedbezetting is enorm toegenomen (van heel leeg is het nu bijna altijd vol) en het personeel werkt iets regelmatiger. Maar toch is het soms schrikken... Hoofdverpleegkundige komt niet werken ’s middags, kindje heeft nebulizer nodig om medicijnen toegediend te krijgen, maar bewuste verpleegkundige heeft de sleutel en neemt de telefoon niet op.... Zou het kindje het halen?
In het health center zat de gorigheid tegen de muren: nog nooit!! Schoongemaakt! In 20? 30 jaar? Wel vegen en dweilen, maar de muren en bedden hebben nog nooit water van dichtbij gezien (zie foto’s). Het personeel daar is nog steeds in shock dat Leonie en collega bewapend met borstels en wc eend hen maanden tot soppen.... Hopelijk wordt het nu schoon gehouden....
Regelmatig realiseren we ons dat de situatie in de ziekenhuizen echt is zoals we dat weleens op tv zagen in afrika, oost europa, etc. Ook hier is een derde van de kinderen ondervoed, is de kindersterfte gigantisch en is de gemiddelde levensverwachting rond de 58... Op heel veel dagen is het ‘gewoon’ werk, maar soms reliseer je je dat het niet ‘normaal’ is... We zijn hier niet voor niks.
Dat geldt ook voor JP op de universiteit. Het feit dat er een ‘barang’ (buitenlander) werkt betekent veel voor iedereen. De directeur is blij dat hij Duits kan spreken (jawel..een Khmer die vloeiend Duits spreekt) en zijn zorgen over het land kan delen. Een meisje leert wat Nederlands om volgend jaar haar familie te kunnen bezoeken in Nederland en JP brengt iedereen de nut en noodzaak van anti virus sofware bij... Elke dag....(dezelfde mensen (-;). JP maakt op de Universtiteit echt deel uit van het team (comuniceren gaat makkelijk wat de meeste mensen spreken goed Engels) en leert elke dag meer ins en outs van de Khmer: lekkere snoepjes, waar je goede regenjassen kunt kopen, waarom de studenten nu weer niet aanwezig zijn, wat er precies is gebeurd tijdens het Pol Pot regime met sommige families, etc. Gelukkig kan JP na het uitstapje VSO na een half jaar weer terecht op de universiteit!
Tja, dus zo is ’t leven een beetje hier! Zo langzamerhand voelen we ons aardig thuis in dit rare land, maar tegelijkertijd weten we ook dat we maar één thuisland hebben en dat is Nederland. En ooooooo wat kijken we uit naar ons bezoek aan NL tussen 17 en 27 september: biertjes drinken, bijpraten, pain du boulogne met kaas eten, maar vooral jullie allemaal even zien!!
Voor die tijd is het ook nog even feest, want volgend weeken verwelkomen we Fem en Erik in Bangkok (we MOETEN ze natuurlijk even ophalen, civilisation here we come (-; ) en komt (oud huisgenootje van Leonie) Linda nog even langs. Veel om naar uit te kijken dus (en we hadden al veel te genieten)!!
Heel veel liefs vanuit een kleffig warm Cambodja!
JP en Leonie
Dat is lang geleden!! We hadden het gewoon een beetje druk....vandaar...! Van workshop, naar hardloop schema’s, ziekenhuizen in de regio bezoeken, en natuurlijk feestjes en partijen.
Tja, waar zullen we eens beginnen... Misschien dat JP vanaf hald oktober ook voor VSO gaat werken? In Mongkul Borei ziekenhuis (zo’n 30 km bij ons huis vandaan). Dit is één van de ziekenhuizen waar Leonie ook mee samen werkt. Maar dit ziekenhuis is groot, schoon en (bijna) goed georganiseerd. Dit wordt het eerste ziekenhuis in Cambodja met een netwerk van computers om zo makkelijker en efficienter management informatie in te voeren en af te lezen. Best wel een prestige project waar JP in ieder geval een half jaar zijn handen vol aan heeft.
En zo kwam het ook dat JP officieel deel uit maakt van het VSO ‘Health’team en derhalve deel mocht nemen aan een workshop die Leonie organiseerde voor alle VSO volunteers die in de gezondheidszorg werken (ongeveer 20). Wie had ooit kunnen bedenken dat we nog eens samen zouden werken!? In de gezondheidszorg nog wel!
Verder wordt er nog steeds veel bier met een rietje gedronken en om de tafel gedanst... (= Cambodjaans feestje), zowel voor spontane ‘bedrijfsfeestjes’ (=drankgelagen met karaoke), begrafenissen (heeuuuuule harde muziek en pap met ingewanden voor de bezoekers (= de buren, waren wij...), house warmings, etc. En dan hebben we natuurlijk ook de cultureel niet veranderde borrels met Barangs (buitenlanders). Zo hebben we Iris (vriendinnetje van Leonie van de middelbare school) en Jurjen ‘op de koffie’ gehad die tijdens hun reis van 8 maanden even langs kwamen, helemaal gezellig. En verder komt de buuf uit Sisophon regelmatig langs, afgelopen weekend met broeder, wederom een reden voor een biertje en een ‘Lekker weg in eigen dorp’ dagje. Leuk!
Verder betekent het prehistorische leven hier dat we ook reglematig weekenden in huiselijke kring doorbrengen met activiteiten die daarbij horen: wassen (kost zeker 3 uur per week), huis vegen (bij gebrek aan electriciteit voor stofzuiger), onkruid wieden in de tuin (pffff, veel regen en heel warm = veel onkruid), naar de markt (grote hobby van JP) en huis schoonmaken (hagedissen + ratten = veel poep = veel te poetsen). Ja ja, het leven van een vrijwilliger op het platteland gaat niet over rozen (-:
Ondertussen ontbijten we wel elke dag lekker buiten (met de 7!! Buurhonden), hebben we al heeeel veel boeken gelezen in onze luie stoelen en brommeren we nog lekker rond. Heerlijk!
En ja, ook in het ziekenhuis en de universiteit wordt nog hard gewerkt.
Leonie is inmiddels ‘on tour’ en werkt naast in het ziekenhuis in het dorp, het health center 24 km verder weg (via onverharde weg, kost soms 1,5 uur om er te komen...) ook in een ziekenhuis in Poipet (aan de Thaise grens) en met het district om de health centers te verbeteren. Dus van groot vervelen naar best een beetje druk! En dat bevalt stukken beter! In het ziekenhuis zijn al aardige stappen genomen. Het is er schoon (zelfs andere ziekenhuizen komen kijken), bedbezetting is enorm toegenomen (van heel leeg is het nu bijna altijd vol) en het personeel werkt iets regelmatiger. Maar toch is het soms schrikken... Hoofdverpleegkundige komt niet werken ’s middags, kindje heeft nebulizer nodig om medicijnen toegediend te krijgen, maar bewuste verpleegkundige heeft de sleutel en neemt de telefoon niet op.... Zou het kindje het halen?
In het health center zat de gorigheid tegen de muren: nog nooit!! Schoongemaakt! In 20? 30 jaar? Wel vegen en dweilen, maar de muren en bedden hebben nog nooit water van dichtbij gezien (zie foto’s). Het personeel daar is nog steeds in shock dat Leonie en collega bewapend met borstels en wc eend hen maanden tot soppen.... Hopelijk wordt het nu schoon gehouden....
Regelmatig realiseren we ons dat de situatie in de ziekenhuizen echt is zoals we dat weleens op tv zagen in afrika, oost europa, etc. Ook hier is een derde van de kinderen ondervoed, is de kindersterfte gigantisch en is de gemiddelde levensverwachting rond de 58... Op heel veel dagen is het ‘gewoon’ werk, maar soms reliseer je je dat het niet ‘normaal’ is... We zijn hier niet voor niks.
Dat geldt ook voor JP op de universiteit. Het feit dat er een ‘barang’ (buitenlander) werkt betekent veel voor iedereen. De directeur is blij dat hij Duits kan spreken (jawel..een Khmer die vloeiend Duits spreekt) en zijn zorgen over het land kan delen. Een meisje leert wat Nederlands om volgend jaar haar familie te kunnen bezoeken in Nederland en JP brengt iedereen de nut en noodzaak van anti virus sofware bij... Elke dag....(dezelfde mensen (-;). JP maakt op de Universtiteit echt deel uit van het team (comuniceren gaat makkelijk wat de meeste mensen spreken goed Engels) en leert elke dag meer ins en outs van de Khmer: lekkere snoepjes, waar je goede regenjassen kunt kopen, waarom de studenten nu weer niet aanwezig zijn, wat er precies is gebeurd tijdens het Pol Pot regime met sommige families, etc. Gelukkig kan JP na het uitstapje VSO na een half jaar weer terecht op de universiteit!
Tja, dus zo is ’t leven een beetje hier! Zo langzamerhand voelen we ons aardig thuis in dit rare land, maar tegelijkertijd weten we ook dat we maar één thuisland hebben en dat is Nederland. En ooooooo wat kijken we uit naar ons bezoek aan NL tussen 17 en 27 september: biertjes drinken, bijpraten, pain du boulogne met kaas eten, maar vooral jullie allemaal even zien!!
Voor die tijd is het ook nog even feest, want volgend weeken verwelkomen we Fem en Erik in Bangkok (we MOETEN ze natuurlijk even ophalen, civilisation here we come (-; ) en komt (oud huisgenootje van Leonie) Linda nog even langs. Veel om naar uit te kijken dus (en we hadden al veel te genieten)!!
Heel veel liefs vanuit een kleffig warm Cambodja!
JP en Leonie
-
28 Juli 2009 - 07:06
Marsha:
Hoi meis!
Errug lange stilte besef ik me ook, vanuit NL lijkt de verbinding ook wat stil gevallen te zijn, maar... ik denk wel aan je hoor!
Mooie verhalen en foto's, altijd goed!
Wilco en ik kijken uit naar september, Oud-Hollands-OZR bij OPA?!
Liefs,
Mars -
28 Juli 2009 - 07:16
Dorieke:
klinkt weer goed!! regel maar een baan voor me, health sector kan ik vast ook heel veel goede dingen doen!
Toch is het grappig dat als jullie naar NL komen, Linda nog in Azie zit...jullie wisselen elkaar goed af ;)
KUSSIE!
-
28 Juli 2009 - 09:25
Helen:
Zo dat is wel een ander leventje dan in NL. klinkt allemaal als goed beig en idd voor een barang goed geintegreerd ;). keep on going & ik hoop dat jullie tzt weer net zo goed landen in NL als ik. liefs
helen -
28 Juli 2009 - 09:35
Sjak:
Gaat allemaal prima daar zo te zien! -
28 Juli 2009 - 10:48
Mies:
Gezellig.. Zeven honden. Wil je er nog 1 bij hebben?
t.t.t. -
28 Juli 2009 - 15:17
Linda De Buijzer:
Heej,
Zo, zekers lang geleden! Ben blij te lezen dat alles goed gaat met jullie. En meid, wat ben je slank!!! Amazing... (en nee, ik SonjaBakker nog liever dan dat ik in Cambodja 'enge' dingen moet eten).
Hier alles goed. Moeders heeft 't druk met d'r twee meiden. Jolien is wel een lekker ding hoor; mollig met kneepjes en een bolle toet. En altijd lachen hihi. Ik moet (eh, nee MAG ;-)) over 2,5 week weer aan het werk in het OZR. Ben benieuwd... Volgens mij is alles nog hetzelfde. Net de Bold and the Beautiful; je kijkt 6 jaar niet en nog steeds snap je het. Ridge doet 't met Brooke, en Taylor en Stephanie is met Eric, of toch weer niet.
Nou, tot horens!
Liefs,
Lin -
28 Juli 2009 - 19:11
Iris En Jur:
Dat komt bekend voor..!!
Loop je nog op schema JP?? Wij zijn ondertussen 2 dagen thuis en leven nog een beetje in een roes. Het zo schoon, groot en georganiseerd hier; onvoorstelbaar! Zal voor jullie wel een shock worden, maar wel heel leuk en gezellig!
Genietse van al jullie bezigheden!
Groetjes
-
29 Juli 2009 - 09:24
Karel:
Anti-virus software in een ziekenhuis lijkt me een goed plan. In NL maakt men zich zorgen over Mexicaanse vogelpestpokkevarkensgriep (aka Q-koorts: Q is good for you!). Universiteiten kijken met argusogen naar Mexicaanse exchange studenten. Dus kijk uit daar ook! ;-) Lijkt erop alsof jullie goed ingeburgerd zijn, als jullie terug zijn krijgen jullie daarom een speciaal diner aangeboden bij de InBurger King.
X -
04 Augustus 2009 - 15:14
Petra:
hey peeps,
jullie klinken toch ook wel alsof jullie je daar een beetje thuis gaan voelen hoor.
En het klinkt nog steeds super avontuurlijk!!
vroeg me af of jullie gijs' lakenzak nog in huis hadden en of die in de tas met spulletjes mee naar huis zou mogen.
ben benieuwd hoe jullie je tijd in nederland gaan vinden, naast heel erg druk met alles en iedereen zien en eten!
misschien tot dan!
kiss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
