Vakantie en vertier: het leven van een volunteer
Door: Leonie & JP
Blijf op de hoogte en volg JP en Leonie
16 Mei 2010 | Cambodja, Sisŏphŏn
Ha lieve mensen!
Excuses voor de lange radiostilte, maar we hebben het druk gehad!! Met eigenlijk alleen maar leuke dingen! Een van de leukste dingen is eigenijk nu wel aan de hand: de arme, hardwerkende, op een houtje bijtende VSO vrijwilligers hangen weer eens lamlendig aan de rand van het zwembad van de Pavilion (www.thepavilion.asia) en…slapen daar ook! Het is behelpen (-: En we ‘moeten’ hier ook slapen Janice en haar man Geordie waren jarig zaterdag en we hebben hen voor hun verjaardag een nachtje Pavilion gegeven. En tja…dan moet je natuurlijk ook een beetje op ze passen.
Om een lang verhaal (witte wijn, zwembad, lekker eten, aircon, chocola) kort te maken: we hebben een kamer MET JACUIZI!!(haha, ik weet niet eens hoe je het schrijft).
Een deel van de redden waarom we op grote voet leven is dat ons huis is verhuurd tot en met half September!! WOEHOE! Met een optie op nog 3 maanden extra. En met het oog op onze thuiskomst half November hebben we dat ‘huis-technisch’ eigenlijk best goed gedaan. Verder is JP’s placement met 5 maanden verlengd, tot half November (zelfde einddatum als Leonie), dus hebben we ook allebei een baan en een motor (En reiskostenvergoeding) t/m half November . Allemaal goed dus! Ennnnnn met JP onder de pannen kan onze eigen motor verkocht issss veel geld in the pocket. (-: (ja we weten dat we die motor ook een keer hebben GEkocht, maar dat is al 1,5 jaar geleden dus alles wat tie nu oplevert is winst…dussss)
Genoeg over de zakelijke kan van het volunteers bestaan! VAKANTIE:
Een week nadat JP terug is gekomen uit NL MOESTEN we na een feestje ter ere van nieuwjaar in Mongkul Borei ziekenhuis, weer op vakantie. We zijn heerlijk een weekje naar Koh Chang in Thailand. Een heerlijk Lloret de Mar achtig eiland met veel toeristen, mooie stranden en lekker eten. Als schraperige vrijwilligers in het rijke Thailand was het zoeken naar een betaalbaar hutje zonder kakkerlakken (niet altijd gelukt, brrrr), maar hebben we een heerlijke week gehad. Koh Chang is ongeveer 7 uur reizen (taxi, bus, boot) van ons vandaan (net zo lang als naar Phnom Penh) en daar vierden ze net als in Cambodja ook Nieuw Jaar. Waar wij 1 avond feest hebben, hebben ze hier 3 dagen feest. Waar wij vuurwerk afsteken gooien zij water en meel/ talkpoeder. (waar in NL mensen blind worden van vuurwerk in hun ogen is dat in Thailand door talcpoeder in de ogen :)). Een belevenis! Zie de foto’s voor een impressive.
Na Koh Chang en een week werken zijn we fijn op stap gegaan in Poipet met Elise en Onno. Fijn, fijn, fijn. Om vervolgens naar Phnom Penh te gaan voor enge beesten prikken (vaccinaties) ennnnn om door te reizen naar Kampong Cham (waar Leonie ook de taaltraining heeft gehad) om daar de motor bike training te verzorgen voor de nieuwe vrijwilligers. Dat was zenuwslopend (1 vrijwilliger op brute wijze, maar gelukkig zonder al te veel schade, van haar motorgereden onder onze bezielende leiding… ), maar erg leuk en dankbaar. JP was nog nooit in Kampong Cham geweest, dus we hebben ook nog een beetje sightseeing gedaan. En Kampong Cham is echt een super leuk plaatsje! Zo bouwen ze elk jaar een bamboebrug naar een eilandje. Deze brug wordt in het regenseizoen weer afgebroken (of weggespoeld), echt super mooi (zie foto’s) en ‘s avonds worden er verschillende Aerobics en hiphop klasjes gegeven aan de rand van de Mekong. Echt geweldig: Cambodja in beweging (zonder Carl Nooter).
Na wederom een week werken (het is niet echt zo dat we leven van weekend naar weekend hoor, werk is ook nog steeds erg leuk (het wordt eigenlijk ook steeds leuker) MOESTEN we naar Siem Reap om Emma uit te zwaaien. Emma is gelijk met Leonie aangekomen in Cambodja, maar is van de trap gevallen in haar huis en gaat dus terug naar Engeland. Zie foto’s om JP te zien op zijn aller galantst!!). Arme Emma had een hiel EN een pols gebroken. Dat is geen geode combinatie om mobiel te zijn…
Jullie lezen het dus: wij vermaken ons wel! Erg leuk is om te merken dat we echt een beetje ‘thuis’ zijn in Cambodja. JP heeft aan de lopende band dorps-/campingpraatjes: “Hee, hoe is het met jou? Dat is lang geleden! We moeten snel weer even een biertje doen!” Hij komt overall bekenden tegen: in restaurants, bussen, onderweg. En Leonie heeft ‘koffieautomaat praatjes’ in het Provincial Health Office: “Hee Vanak, dat is lang geleden! IS het allemaal gelukt met het invoeren van de nieuwe formulieren?” “Hi Miss Leonie, sok sabai (hoe gaat het?). Gaat alles nog goed in Preah net PReah? How is mister Paul?”
Verder kunnen we zeggen dat we ook echt wat Khmer vrienden hebben waar we op kraamvisite gaan (Vomith (ja, ik wee twat mijn naam betekend)’s zoon Alexander (is dat niet geweldig!?) en Sokwin die zijn bijdehante humor deelt: “Wij realiseren ons in Cambodja dat het belangrijk is onze vrouwen te empoweren. Daarom geven we ze alle taken in en om het huis” Wij konden een gniffel niet onderdrukken…
Kortom Cambodja is ons thuis, maar we
zijn ook al best een beetje bezig met onze terugkeer naar Nederland ergens rondom 10 november. NOG MAAR 6 MAANDEN!
We hopen op beter weer en zonneschijn voor jullie allemaal.
Zij die zich onderdompelen in de jacuizi groeten u!!
Liefs,
JP en Leonie
Excuses voor de lange radiostilte, maar we hebben het druk gehad!! Met eigenlijk alleen maar leuke dingen! Een van de leukste dingen is eigenijk nu wel aan de hand: de arme, hardwerkende, op een houtje bijtende VSO vrijwilligers hangen weer eens lamlendig aan de rand van het zwembad van de Pavilion (www.thepavilion.asia) en…slapen daar ook! Het is behelpen (-: En we ‘moeten’ hier ook slapen Janice en haar man Geordie waren jarig zaterdag en we hebben hen voor hun verjaardag een nachtje Pavilion gegeven. En tja…dan moet je natuurlijk ook een beetje op ze passen.
Om een lang verhaal (witte wijn, zwembad, lekker eten, aircon, chocola) kort te maken: we hebben een kamer MET JACUIZI!!(haha, ik weet niet eens hoe je het schrijft).
Een deel van de redden waarom we op grote voet leven is dat ons huis is verhuurd tot en met half September!! WOEHOE! Met een optie op nog 3 maanden extra. En met het oog op onze thuiskomst half November hebben we dat ‘huis-technisch’ eigenlijk best goed gedaan. Verder is JP’s placement met 5 maanden verlengd, tot half November (zelfde einddatum als Leonie), dus hebben we ook allebei een baan en een motor (En reiskostenvergoeding) t/m half November . Allemaal goed dus! Ennnnnn met JP onder de pannen kan onze eigen motor verkocht issss veel geld in the pocket. (-: (ja we weten dat we die motor ook een keer hebben GEkocht, maar dat is al 1,5 jaar geleden dus alles wat tie nu oplevert is winst…dussss)
Genoeg over de zakelijke kan van het volunteers bestaan! VAKANTIE:
Een week nadat JP terug is gekomen uit NL MOESTEN we na een feestje ter ere van nieuwjaar in Mongkul Borei ziekenhuis, weer op vakantie. We zijn heerlijk een weekje naar Koh Chang in Thailand. Een heerlijk Lloret de Mar achtig eiland met veel toeristen, mooie stranden en lekker eten. Als schraperige vrijwilligers in het rijke Thailand was het zoeken naar een betaalbaar hutje zonder kakkerlakken (niet altijd gelukt, brrrr), maar hebben we een heerlijke week gehad. Koh Chang is ongeveer 7 uur reizen (taxi, bus, boot) van ons vandaan (net zo lang als naar Phnom Penh) en daar vierden ze net als in Cambodja ook Nieuw Jaar. Waar wij 1 avond feest hebben, hebben ze hier 3 dagen feest. Waar wij vuurwerk afsteken gooien zij water en meel/ talkpoeder. (waar in NL mensen blind worden van vuurwerk in hun ogen is dat in Thailand door talcpoeder in de ogen :)). Een belevenis! Zie de foto’s voor een impressive.
Na Koh Chang en een week werken zijn we fijn op stap gegaan in Poipet met Elise en Onno. Fijn, fijn, fijn. Om vervolgens naar Phnom Penh te gaan voor enge beesten prikken (vaccinaties) ennnnn om door te reizen naar Kampong Cham (waar Leonie ook de taaltraining heeft gehad) om daar de motor bike training te verzorgen voor de nieuwe vrijwilligers. Dat was zenuwslopend (1 vrijwilliger op brute wijze, maar gelukkig zonder al te veel schade, van haar motorgereden onder onze bezielende leiding… ), maar erg leuk en dankbaar. JP was nog nooit in Kampong Cham geweest, dus we hebben ook nog een beetje sightseeing gedaan. En Kampong Cham is echt een super leuk plaatsje! Zo bouwen ze elk jaar een bamboebrug naar een eilandje. Deze brug wordt in het regenseizoen weer afgebroken (of weggespoeld), echt super mooi (zie foto’s) en ‘s avonds worden er verschillende Aerobics en hiphop klasjes gegeven aan de rand van de Mekong. Echt geweldig: Cambodja in beweging (zonder Carl Nooter).
Na wederom een week werken (het is niet echt zo dat we leven van weekend naar weekend hoor, werk is ook nog steeds erg leuk (het wordt eigenlijk ook steeds leuker) MOESTEN we naar Siem Reap om Emma uit te zwaaien. Emma is gelijk met Leonie aangekomen in Cambodja, maar is van de trap gevallen in haar huis en gaat dus terug naar Engeland. Zie foto’s om JP te zien op zijn aller galantst!!). Arme Emma had een hiel EN een pols gebroken. Dat is geen geode combinatie om mobiel te zijn…
Jullie lezen het dus: wij vermaken ons wel! Erg leuk is om te merken dat we echt een beetje ‘thuis’ zijn in Cambodja. JP heeft aan de lopende band dorps-/campingpraatjes: “Hee, hoe is het met jou? Dat is lang geleden! We moeten snel weer even een biertje doen!” Hij komt overall bekenden tegen: in restaurants, bussen, onderweg. En Leonie heeft ‘koffieautomaat praatjes’ in het Provincial Health Office: “Hee Vanak, dat is lang geleden! IS het allemaal gelukt met het invoeren van de nieuwe formulieren?” “Hi Miss Leonie, sok sabai (hoe gaat het?). Gaat alles nog goed in Preah net PReah? How is mister Paul?”
Verder kunnen we zeggen dat we ook echt wat Khmer vrienden hebben waar we op kraamvisite gaan (Vomith (ja, ik wee twat mijn naam betekend)’s zoon Alexander (is dat niet geweldig!?) en Sokwin die zijn bijdehante humor deelt: “Wij realiseren ons in Cambodja dat het belangrijk is onze vrouwen te empoweren. Daarom geven we ze alle taken in en om het huis” Wij konden een gniffel niet onderdrukken…
Kortom Cambodja is ons thuis, maar we
zijn ook al best een beetje bezig met onze terugkeer naar Nederland ergens rondom 10 november. NOG MAAR 6 MAANDEN!
We hopen op beter weer en zonneschijn voor jullie allemaal.
Zij die zich onderdompelen in de jacuizi groeten u!!
Liefs,
JP en Leonie
-
16 Mei 2010 - 09:24
Elise:
Ik wou dat ik op mijn teenslippers, zonder truien en jassen weer naar buiten kon! Ziet er allemaal fantastisch uit. 'Beetje' jaloers ben ik wel. Genieten jullie nog maar van alle prachtige momenten in het geweldige Cambodja. Ik mis het vreselijk!
Lieve groet Elise -
16 Mei 2010 - 19:09
John:
Jullie hebben het toch ook niet makkelijk... ;-)
-
17 Mei 2010 - 06:46
Femke:
Hee lieverds,
Gefeliciteerd met al die mooie ontwikkelingen en geniet van jullie rijkeluisleventje ;-)
Dikke zoen,
uiteraard ook van Erik,
Femke -
17 Mei 2010 - 11:25
Evelien:
Ben jaloers!! Goed om te horen dat jullie het nog steeds zo heerlijk hebben daar.
Hier vooral hard aan het werk.. vorige week naar Amerika geweest voor training, was leuk.
Hopelijk lukt het snel weer bij te praten!
Kus eef -
17 Mei 2010 - 11:33
Eef:
O ja, wie z'n idee was het om zo'n intens lelijk hert(/Dinosaurus) als cadeau te geven aan die lieve baby? Ik hoop dat ie niet te erg geschrokken is ;-). -
18 Mei 2010 - 19:55
Dian:
Jeeh wat hebben jullie het toch fantastisch. Het komt wel een beetje over als één grote vakantie hoor. Wij verlangen al weer naar vakantie en dan vooral naar zon en warmte! Het is hier in de meivakantie wel 10 graden geweest, brrrr.
Heel veel liefs van Dian en natuurlijk ook van Wilco. -
26 Mei 2010 - 02:13
Albert :
Hallo JP en Leonie
Weer een leuk verslag om te lezen. En mooie foto's.
Groeten vanuit een zonnig Waalre,
Albert Josette en de kids! -
14 Juni 2010 - 11:23
Vrouw Vis:
Hahahahahahahaha...(Kunnuh wuh nog evuh foto's swoppuh binnuhkort?)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
