Verboden tempels, verjaardagen en vakantie!

Ha lieve mensen!
Hartelijk herfst (-: Wij genieten nog even heel hard van de zon en de hitte, voordat we bij jullie in NL (bij voorkeur op de bank met een glas (fles) wijn en mooie kleren aan) de winter komen ‘vieren’.

Nog een kleine 3 weken op het werk (28 oktober is onze laatste dag op het werk), nog een week dingen regelen in het Program Office in Phnom Penh en dan (waarschijnlijk, ticket is nog niet geboekt) 4 november weer naar Nederland.

Dit zal dus 1 van de laatste waarbenjij’s worden vanuit Cambodja! Nu horen we jullie denken ‘als je eens in de 4 maanden een blog schrijft is het al gauw de laatste’ (-: , maar vandaar dus dit lange verhaal waarin jullie kunnen lezen dat ons leven hier eigenlijk best wel, heel erg spectaculair is!! haha
Normaal proberen we de waarben jij chronologisch te doen, maar dit keer gaan we eens terug in de tijd!

Singapore:

Alle verrassingen waren een groot succes! Het was een grote verrassing voor JP dat we nog een klein weekje aan de vakantie zouden plakken om geheel verzorgd naar Singapore te gaan. Inmiddels geeft JP Leonie ook een stoomcursus formule 1 voor beginners: wie rijdt in welke auto?/ waarom moeten er zoveel rondjes gereden worden? waarom niet tanken onderweg? en, maar die vraag wordt net iets anders gesteld…: wie is die leuke man in ‘die’ auto?

Dus in plaats van in de bus naar huis, zaten we opeens in het vliegtuig naar Singapore! Wat een overgang na Cambodja: hoge gebouwen, mooie auto’s, mooi geklede mensen….net Nederland zeg maar (-: Maar voor deze provinciaaltjes was het wel ff wennen! Na aankomst meteen de kaartjes gehaald, naar Starbucks coffee (voor de prijs van 1 koffie eten we in ons dorp een week!!) en 2 uur later stonden we in een schoenenzaak al schoenen te passen… Singapore is een echt shopping-walhalla met Orchard Road als middelpunt met om de 10 meter een shopping-mall met Gucci-Armani-Vutton-Chanel winkels. Wij hadden bedacht om lekker bijtijds te gaan shoppen op Orchard Road, dus om 9 uur stonden wij met creditcard en al klaar; gaan alle winkels pas rond een uur of 11 open. (als je rijk bent hoef je blijkbaar nooit vroeg op…)
Na een dag sightseeing was het eindelijk zover: het 3 daagse Formule 1 circus brak los. Na een laatste overhoring van Leonie over welk- coureur-rijdt-in-welke-auto-met-welke-kleur-helm (gelukkig werden er geen cijfers gegeven voor deze overhoring…) begon het spektakel. Het was echt fantastisch en naast hard rondjes rijden in snelle auto’s was er ook veel entertainment tussendoor. Zelfs Maria Carey trad op (tot grote vreugde van Leonie die alle songteksten bleek te kennen….)!

Via deze weg willen jullie heel, heel erg bedanken voor het mogelijk maken van deze grote verrassingen!

Vakantie:

We hebben het weer heeeeeeeeeeel druk gehad: mooie hotels, lekker eten, tourtje tuk tuk, bootje varen…. Heerlijk: Gerrie en Ronald zijn hier geweest en we hebben genoten van een heerlijke vakantie! Gerrie en Ronald hadden het meeste al gezien in Cambodja, dus het is een trip der herkenning. Dit keer hebben we het rondje Phnom Penh (JP’s verjaardag), Siem Reap, Preah net Preah, Battambang, Phnom Penh (Leonie’s verjaardag), Kampot en terug naar Phnom Penh. Zie de foto’s om een beeld te krijgen van onze drukke dagen! (-:

Verjaardagen:

We zijn allebei weer een jaartje ouder, en dat hebben jullie geweten! Wat hebben we jullie weer aan het werk gezet!! (-: Waar Leonie (met grote,grote hulp van Femke) druk was om een Formule 1 trip naar Singapore te regelen voor JP, heeft JP een onderzoek opgezet om meningen van familie en vrienden te peilen over het feit dat Leonie 30 werd.

En JP is – zoals jullie weten – ook bijzonder druk geweest. Maar liefst 80 mensen hebben meegedaan met het onderzoek voor Leonie!! De belangrijkste conclusie waren dat meer dan de helft van alle respondenten ook graag 30 had willen zijn (dus ‘t is misschien toch niet zo oud), iedereen Leonie fantastisch, leuk en lief vind (kijk: da’s fijn om als resultaat te hebben van een wetenschappelijk onderzoek!) en dat Leonie vooral veel moet blijven lachen om er jong uit te blijven zien.

We twijfelen nog om de resultaten te publiceren….de antwoorden zijn niet allemaal heel braaf (-:

Daarnaast had JP ook nog een surprise party geregeld met een paar van onze VSO vriendjes en vriendinnetjes in Phnom Penh. Helemaal leuk! En we zijn zelfs op stap geweest in PP! Waarom hebben we 2 maanden voordat we weggaan een leuke kroeg ontdekt…!?

Wel en wee in ziekenhuizen
We hebben allebei ons ‘end op placement’ gesprek gehad in onze ziekenhuizen met onze program officer. In dit gesprek hebben we de resultaten, problemen en tips voor onze vervangers door gesproken. Al opsommend en terugkijken op onze periode in het ziekenhuis hebben we erg veel bereikt. Aan het eind van ons placement zullen we de belangrijkste resultaten uit ons ‘final report’ hier op de site zetten, zodat jullie kunnen zien dat we echt niet alleen vakantie gevierd hebben (-:

Leonie kan na 2 jaar werken in het ziekenhuis niet zeggen dat er niks is verbeterd in het ziekenhuis, maar de zorg is soms nog steeds van erbarmelijke kwaliteit. En Leonie was natuurlijk altijd een beetje, tja hoe zullen ze het zeggen…’een medewerker in een ziekenhuis op het pluch’geweest en haar kantoortje was altijd ver verwijderd van de eigenlijke patiëntenzorg. De afgelopen jaren was dit wel anders en de afgelopen paar maanden heeft Leonie zelfs 2 maal geholpen met een reanimatie!! Waarvan 1 zelfs succesvol (dit is in Nederland al erg bijzonder), maar dit mocht niet baten, want de patiënt werd doorverwezen naar ‘JP’s ziekenhuis’ en is daar overleden…nadat er nog 1 keer bij hem gekeken is door een verpleegkundige… Verder zagen we enige tijd geleden ook voor het eerst mijnslachtoffers. In een dorpje vlak bij Preah net Preah was in iemands achtertuin een landmijn ontploft: 3 gewonden. Deze werden naar Preah net Preah ziekenhuis gebracht (na een uurtje of 3 thuis geweest te zijn!? Omdat Preah net Preah ziekenhuis niet echt is toegerust op open botbreuken en moeilijk operaties werden de patiënten doorverwezen naar Mongkul Borei, JP’s ziekenhuis (met z’n drieën op de vloer van de ambulance). Bij gebrek aan formele communicatie kanalen bellen Leonie en Janice vaak JP of zijn college Alison als er zeer ernstige patiënten doorverwezen worden, zodat zij het personeel en de dokters kunnen (proberen te) mobiliseren. Tja…en toen stond JP, die normaal alleen met computers werkt, ineens oog in oog met een hoop bloed en open botbreuken… JP heeft die avond een hapje rijst minder gegeten… Uiteindelijk zijn 2 van de mannen ervan af gekomen met flinke verwondingen aan hun benen, maar heeft 1 man zijn been moeten missen tot boven de knie. Brrrrrrrrrr, zo kwamen de geschiedenis van Cambodja en de gevolgen ervan ineens heel dichtbij!

Ongeluk voor de deur:

En toen was er die klap midden in de nacht. We lagen heerlijk te slapen toen we op zaterdag nacht/ochtend wakker schrokken van een enorme klap bij ons voor de deur. Je weet meteen dat er een ongeluk is gebeurd en rent met een zaklamp de duisternis in bang voor de ellende die je verwacht te zien. Gelukkig viel het mee, er waren ‘maar’ 2 gewonden die nog redelijk aanspreekbaar waren en zij werden meteen in een (soort van) pick-up gelegd. Nadat wij hadden uitgelegd waar het ziekenhuis was vertrokken zij om 5 minuten later weer terug te komen mét de gewonden: géén personeel in het ziekenhuis aanwezig. Leonie meteen de hoofdverpleger gebeld en uiteindelijk kwamen er wat mensen opdagen. Op het moment dat er aan ons gevraagd wordt “You go help, come to hospital” voelden we ons toch verplicht om…om half 5 ‘s ochtends…naar het ziekenhuis te gaan. Terwijl wij stonden te kijken (voor zover dat kan, zonder elektriciteit…) zegt JP ‘volgens mij heeft ie zijn been gebroken want er zit een rare knik in zijn broekspijp…’ blijkt dat het kunstbeen van die jongen door het ongeluk was losgeschoten… Uiteindelijk is alles goed gekomen en konden ze ‘s middags naar huis. Zie foto’s van de ravage na het ongeluk, en wat voor kwaliteits-truck ze bestuurden….

Missie naar verboden tempel:

En we zijn heeeeel stout geweest…!! Toen we net in Cambodja waren – sommigen van jullie weten het misschien nog – was er een hoop gedoe, oorlogs retoriek en troepenverplaatsingen naar de grens met Thailand vanwege een grensconflict tussen Cambodja en Thailand over een Unesco tempel met de naam Preah Vihear. VSO (en andere verstandige instanties) hebben het altijd afgeraden om de tempel te bezoeken, omdat het nog steeds wat onrustig kan zijn. Dare devils als we zijn konden we het natuurlijk niet laten om samen met onze Belgische relschoppers ons in een taxi naar ‘het oorlogsgebied’ te begeven. Bijzonder is ook dat pas sinds alle onrusten de wegen veel verbeterd zijn, dus de tempel goed toegankelijk is. Tot voor een jaar geleden werd het door de Lonely Planet beschreven al s een pelgrimstocht om de tempel te bezoeken. Nu was het gewoon een 2 – 3 uur durende taxirit naar Noord Cambodja, maar niet minder indrukwekkend! De tempel is prachtig en uniek gelegen op een rots die je prachtig uitzicht geeft over de laaglanden van Cambodja. Bijzonder was ook dat het bewolkt was (lees: we zijn tot op het botje natgeregend), maar dit gaf een bijzondere sfeer. Absoluut een van onze favorieten, deze tempel!! Erg apart was ook dat er nog honderden Cambodjaanse soldaten ‘wonen’ (kamperen) in/ bij/ rond de tempel. Er is trouwens geen Thaise troepenmacht meer aanwezig, dus er is absoluut geen gevaarlijke situatie. Maar wat weer eens bijzonder zichtbaar was is hoe corruptie werk: legerchiefs rijden in Phnom Penh in enorme Lexus auto’s, de soldaten die het werk doen hebben he-le-maal niks. De legertop woont in enorme huizen, de mannen die het werk doen slapen in rioolbuizen. En, de soldaten – het symbool van nationale trots – bedelen bij de tempel om drank en sigaretten. Tja…

Afronden sight-seeing-to-do-list (stress…!):

En 2 jaar lang denk je ‘die en die tempel, boottocht en andere activiteiten doen we later nog wel’ totdat je er achterkomt dat we eigenlijk nog maar een paar weekenden hier zijn…. Dus de afgelopen dagen (gelukkig is het Pchum Ben, zeg maar kerstmis voor de Cambodjanen, en hebben we wéér vakantie…) zijn we als de wiedeweerga naar Siem Reap gegaan om de nationale trots de bezoeken: Angkor Wat tempel. En eerlijk is eerlijk: het is best wel een mooie tempel… daarnaast hebben we nog Kbal Spean en Banteay Srei bezocht. O ja, en nog een romantische zonsondergang (samen met duizenden anderen) gezien vanaf een van de tempels van het Angkor complex. Kbal Spean in een bron, boven op een berg, van waaruit een rivier ontstaat die stroomt naar Angkor Wat en Siem Reap. Er zijn daar beelden en figuren in de rotsen van de rivier uit gehouwen. Er zouden ook heel veel in de rotsen uitgehouwen penissen te zien moeten zijn maar tot grote teleurstelling van Leonie (en JP heeft niet echt moeite ervoor gedaan) hebben we er echt niet meer gezien dan enkele tientallen… Banteay Srei is een prachtige (kleine) tempel met goed bewaard gebleven sculpturen. And last but not least hebben we vorig weekend (mede mogelijk gemaakt door het regenseizoen) een boottocht gemaakt van ons dorp, dwars door de rijstvelden, naar een ander dorp. Wederom een prachtige belevenis! BTW, je moet al knie-diep in het water, mét motor, door de rijstvelden om überhaupt bij een van de bootjes te komen… geen geasfalteerde weg en een mooie kade met loopplank naar de boot. Maakt het overigens allemaal wel lekker typisch Cambodjaans…;-)

Dus dat is een beetje wat we de afgelopen maanden gedaan hebben… Komende drie weken zullen in het teken zijn van afscheids feestjes, afscheids knuffels en ‘laatste keren’. Raar, maar waar: we gaan weer terug naar het ‘echte’ leven en we zullen Cambodja heel, heel, heel erg missen.

Gelukkig hebben we wel jullie allemaal om weer naar uit te kijken: fijn! En verder zijn we aan het solliciteren geslagen en heeft JP een aantal telefonische sollicitatie gesprekken gehad en dat ziet er allemaal positief uit! En verder is Leonie geselecteerd om deel te nemen aan een bijzonder interessante Seminar in Salzburg over ‘Health Systems Reform’ (dit kost overigens alleen maar geld, maar het idee is dat dit zichzelf in wat voor vorm dan ook gaat terug verdienen, aangezien het seminar is bedoeld voor ‘emerging leaders and rising stars’…;-)). Deze seminar begint al op 7 november en vindt plaats in….het kasteel waar de Sound of Music is opgenomen. Wat een overgang zal dat zijn.

Maar gelukkig heeft Janice ons een wijze raad meegegeven “If you spit on the floor: apologize”

Dus lieverdjes: heb geduld met ons in het begin, leg een fleece deken klaar op de bank en sla rode wijn in, want voor we het weten zitten we weer bij jullie op de bank! Vinden jullie ook niet dat de 2 jaar voorbij zijn gevlogen?

Heel veel liefs en….tot snel!

Aangezien we geen ruimte meer hebben op waarbenjij voor nieuwe foto's hebben we ze hier neer gezet (klik op de onderstaande link):

http://picasaweb.google.com/janpaulsmit/WaarbenjijOktober2010?authkey=Gv1sRgCMLMqu2Mvb2OVA&feat=directlink