Preah net Preah: weldoener city
Door: Leonie
Blijf op de hoogte en volg JP en Leonie
25 Maart 2010 | Cambodja, Sisŏphŏn
Ha lieverdjes!
Even een berichtje van uit een - gevoelsmatig - kokend Cambodja!
Zoals de meesten van jullie wel weten zijn de wereldverbeteraars (-: gescheiden. Ik (Leonie) ben in Cambodja en JP is in Nederland. JP verbetert op het moment de wereld van de familie Smit (en vrienden en andere familie natuurlijk), terwijl ik al zwetend mijn steente probeer bij te dragen aan het verbeteren van onze hele kliene wereld in PReah net PReah. Nog 1,5 week en dan zijn we (gelukkig) weer samen.
Hier in Cambodja is het - nog steeds - nooit saai. Of misschien moet ik zeggen: er gebeuren nog steeds zaken waar mijn broek van afzakt (-: Ook in ons bescheiden dorp 'helpt' men mensen; lees en huiver.
In het dorp loopt ineens een man die er eerst niet was: ontbloot bovenlijf, rond de 50, een beetje trekkend met 1 kant. Sam Ang (vertaler) wist ons te vertellen dat deze man uit Kralan komt (een stadje tussen ons dorp en Siem Reap in, en dat hij in PReah net Preah is terecht gekomen, omdat mensen in Kralan geld hebben ingezameld om hem een dorp verder te brengen!! Zijn het geen weldoeners!? Haha. Tragisch is natuurlijk wel dat er voor deze man helemaal geen hulp is. Het verhaal gaat dat het waarschijnlijk een bouwvakker is die iets op zijn hoofd heeft gekregen wat een hersenbloeding veroorzaakt heeft. De man is dus niet gek, maar kan dus gewoon niet praten!! Maar ja, als 'wij' in Preah net PReah mensen niet begrijpen gaan we ervan uit dat hij Thai is. Dus wat doen de weldoeners van PReah net PReah: ook zij zamelen geld in om hem naar Poipet (grensplaats met Thailand te brengen!! ONGELOFELIJK!! Maar we kunnen echt niks voor hem doen. Er zijn geen verpleeghuizen, ergo terapeuten, logopedisten en revalidatie centra. Wie weet heeft deze man wel gewoon vrouw en kinderen die op hem wachten!
Het is een rare wereld. En dit soort dingen zijn tragisch, maar toch ook wel grappig tegelijk. Het doet me in ieder geval wel weer beseffen waarom ik hier ben.
En het gaat goed op het werk! De directeur en administrateur leken me te hebben gemist en lijken graag met me te willen werken. Eindelijk gebeurt wat ik al zo lang wilde: ER WORDT ME ADVIES GEVRAAGD!! Echt hee leuk! Zo loop ik nu regelmatig (ok, ik ben optimistisch, we hebben het al (pas!?) 2 keer gedaan) een ronde door het ziekenhuis met de directeur om hem te coachen in practisch leidinggeven en management. Het is hier, en vooral voor hem, niet gebruikelijk om mensen aan te spreken op gedrag. En uberhaupt om te monitoren wat mensen doen. En dat doen we nu zo'n beetje samen: "Dokter, misschien moet u niet kaarten in de operatiekamer" "Nee, volgens mij is goken in ziekenhuizen niet toegestaan" "Nee, ook niet ook al is het een gewoonte om te kaarten voor Khmer Nieuwjaar (volgende maand!!!)" Dat dus, maar erg leuk. Goed te zien dat de directeur zin lijkt te hebben om zaken aan te pakken. Verder hebben ze me eindelijk openheid gegeven in de financien, dus mag ik ze helpen dat op orde te brengen..!! Een uitdaging, want d schuld die ze hebben is veel mer dan wat er per maand in komt!! Maar heel dankbaar en fijn dat ze me zodanig vertrouwen dat ze dit met me delen! Verder probeer ik met hen een niwue rooster systematiek te bedenken, waardoor (uiteindelijk!) meer verpleegkundigen werken wanneer ze zouden moeten werken. LEuk, maar lastig!
Verder geef ik nog steeds maandelijk een training over management voor de 12 directeuren van de Health Centers en heb ik een maandelijks coaching gesprek met de directeur van het District. En de maandelijkse vergadering die hij heeft met de directeuren van de health centers lijken nu zowaar op echte vergaderingen! ERg leuk om die verandering te zien!
Ook probeer ik elke week nog naar 1 health center te gaan, maar dat is er de afgelopen weken een beetje bij in geschoten, omdat ik gewoon druk was!
Inmiddels werken er al 2 andere NGO's zo'n beetje full time in het ziekenhuis (= vergaderen, afstemmen, etc.) en zijn er deze week nieuwe VSO-ers aangekomen in de provincie die Janice en ik 'hosten'. Zijn we niet meer gewoon zoveel sociale activiteit!
Volgende week zal ik dus bijna heel de week in Poipet zijn om daar 2 nieuwe vrijwilligers op te vangen. Leuk hoor! MAar ook raar om te bedenken dat dit de laatste groep is die naar Cambodja komt voordat onze vervangers komen in september. Raar toch!? Wij zijn nu de langstzittende volunteers als in mei ónze voorgangers vertrekken (STOM!).
Maar, nog een kleine 8 maanden te gaan! En omdat ik nu echt al een beetje Khmer ben geworden heb ik mezelf een Khmer trouw outfit laten aanmeten, haha. Het kitch gehalte is enorm, maar in ieder geval loop0 ik er erg Khmer bij op feesten, ceremonies en plechtigheden. Foto's volgen (mits ik het idee heb dat jullie me na het zien van de foto ooit nog serieus kunnen nemen). Een kliene tip van de sluier: turquoise, zilver, lovertjes, pofmouwen, kitch.
Nu weer aan de arbeid!
Liefs,
Leonie
P.s.het is hier echt HEEL warm. Officiel moet het in april nog warmer worden, maar ik kan het me bijna niet voorstellen: 's avonds is het nog warmer dan 36 graden in huis en sinds vandaag is het zelfs zo erg dat de lucht zo warm is dat op de motor mijn mascara smelt (=wimpers 1 grote klont) en de lucht aanvoelt alsof het je huid verbrand (maar ik moet eerlijk bekennen: liever dit dan een Nederlandse winter!)
Even een berichtje van uit een - gevoelsmatig - kokend Cambodja!
Zoals de meesten van jullie wel weten zijn de wereldverbeteraars (-: gescheiden. Ik (Leonie) ben in Cambodja en JP is in Nederland. JP verbetert op het moment de wereld van de familie Smit (en vrienden en andere familie natuurlijk), terwijl ik al zwetend mijn steente probeer bij te dragen aan het verbeteren van onze hele kliene wereld in PReah net PReah. Nog 1,5 week en dan zijn we (gelukkig) weer samen.
Hier in Cambodja is het - nog steeds - nooit saai. Of misschien moet ik zeggen: er gebeuren nog steeds zaken waar mijn broek van afzakt (-: Ook in ons bescheiden dorp 'helpt' men mensen; lees en huiver.
In het dorp loopt ineens een man die er eerst niet was: ontbloot bovenlijf, rond de 50, een beetje trekkend met 1 kant. Sam Ang (vertaler) wist ons te vertellen dat deze man uit Kralan komt (een stadje tussen ons dorp en Siem Reap in, en dat hij in PReah net Preah is terecht gekomen, omdat mensen in Kralan geld hebben ingezameld om hem een dorp verder te brengen!! Zijn het geen weldoeners!? Haha. Tragisch is natuurlijk wel dat er voor deze man helemaal geen hulp is. Het verhaal gaat dat het waarschijnlijk een bouwvakker is die iets op zijn hoofd heeft gekregen wat een hersenbloeding veroorzaakt heeft. De man is dus niet gek, maar kan dus gewoon niet praten!! Maar ja, als 'wij' in Preah net PReah mensen niet begrijpen gaan we ervan uit dat hij Thai is. Dus wat doen de weldoeners van PReah net PReah: ook zij zamelen geld in om hem naar Poipet (grensplaats met Thailand te brengen!! ONGELOFELIJK!! Maar we kunnen echt niks voor hem doen. Er zijn geen verpleeghuizen, ergo terapeuten, logopedisten en revalidatie centra. Wie weet heeft deze man wel gewoon vrouw en kinderen die op hem wachten!
Het is een rare wereld. En dit soort dingen zijn tragisch, maar toch ook wel grappig tegelijk. Het doet me in ieder geval wel weer beseffen waarom ik hier ben.
En het gaat goed op het werk! De directeur en administrateur leken me te hebben gemist en lijken graag met me te willen werken. Eindelijk gebeurt wat ik al zo lang wilde: ER WORDT ME ADVIES GEVRAAGD!! Echt hee leuk! Zo loop ik nu regelmatig (ok, ik ben optimistisch, we hebben het al (pas!?) 2 keer gedaan) een ronde door het ziekenhuis met de directeur om hem te coachen in practisch leidinggeven en management. Het is hier, en vooral voor hem, niet gebruikelijk om mensen aan te spreken op gedrag. En uberhaupt om te monitoren wat mensen doen. En dat doen we nu zo'n beetje samen: "Dokter, misschien moet u niet kaarten in de operatiekamer" "Nee, volgens mij is goken in ziekenhuizen niet toegestaan" "Nee, ook niet ook al is het een gewoonte om te kaarten voor Khmer Nieuwjaar (volgende maand!!!)" Dat dus, maar erg leuk. Goed te zien dat de directeur zin lijkt te hebben om zaken aan te pakken. Verder hebben ze me eindelijk openheid gegeven in de financien, dus mag ik ze helpen dat op orde te brengen..!! Een uitdaging, want d schuld die ze hebben is veel mer dan wat er per maand in komt!! Maar heel dankbaar en fijn dat ze me zodanig vertrouwen dat ze dit met me delen! Verder probeer ik met hen een niwue rooster systematiek te bedenken, waardoor (uiteindelijk!) meer verpleegkundigen werken wanneer ze zouden moeten werken. LEuk, maar lastig!
Verder geef ik nog steeds maandelijk een training over management voor de 12 directeuren van de Health Centers en heb ik een maandelijks coaching gesprek met de directeur van het District. En de maandelijkse vergadering die hij heeft met de directeuren van de health centers lijken nu zowaar op echte vergaderingen! ERg leuk om die verandering te zien!
Ook probeer ik elke week nog naar 1 health center te gaan, maar dat is er de afgelopen weken een beetje bij in geschoten, omdat ik gewoon druk was!
Inmiddels werken er al 2 andere NGO's zo'n beetje full time in het ziekenhuis (= vergaderen, afstemmen, etc.) en zijn er deze week nieuwe VSO-ers aangekomen in de provincie die Janice en ik 'hosten'. Zijn we niet meer gewoon zoveel sociale activiteit!
Volgende week zal ik dus bijna heel de week in Poipet zijn om daar 2 nieuwe vrijwilligers op te vangen. Leuk hoor! MAar ook raar om te bedenken dat dit de laatste groep is die naar Cambodja komt voordat onze vervangers komen in september. Raar toch!? Wij zijn nu de langstzittende volunteers als in mei ónze voorgangers vertrekken (STOM!).
Maar, nog een kleine 8 maanden te gaan! En omdat ik nu echt al een beetje Khmer ben geworden heb ik mezelf een Khmer trouw outfit laten aanmeten, haha. Het kitch gehalte is enorm, maar in ieder geval loop0 ik er erg Khmer bij op feesten, ceremonies en plechtigheden. Foto's volgen (mits ik het idee heb dat jullie me na het zien van de foto ooit nog serieus kunnen nemen). Een kliene tip van de sluier: turquoise, zilver, lovertjes, pofmouwen, kitch.
Nu weer aan de arbeid!
Liefs,
Leonie
P.s.het is hier echt HEEL warm. Officiel moet het in april nog warmer worden, maar ik kan het me bijna niet voorstellen: 's avonds is het nog warmer dan 36 graden in huis en sinds vandaag is het zelfs zo erg dat de lucht zo warm is dat op de motor mijn mascara smelt (=wimpers 1 grote klont) en de lucht aanvoelt alsof het je huid verbrand (maar ik moet eerlijk bekennen: liever dit dan een Nederlandse winter!)
-
25 Maart 2010 - 09:10
Linda:
En ik vond het hier gisteren al 'warm' met 16 graden...
Maareh, wat een verhalen weer. En wat goed dat ze je nu overal bij betrekken. Moest wel erg lachen om de arts die zat te kaarten. We hadden er hier laatst één (van horen zeggen hoor) die zat te sms-en ;-).
In afwachting van de foto's van jou in schitterdende outfit, groet ik u,
Lin -
25 Maart 2010 - 12:56
Miekes:
Top verhaal, maar je weet: ZIEN, geef me chantage materiaal! OMG, lovertjes...
BTW, heeft JP je gevraagd of ben je gewoon je tijd vooruit? -
25 Maart 2010 - 13:55
Miranda En Martijn:
Hoi Leonie,
Fijn om te horen dat het goed gaat. Natuurlijk horen we dat ook wel van JP maar helemaal goed om het vanuit Cambodja van je te horen.
Daan en Milou hebben al kado's gemaakt voor als JP weer naar Cambodja komt, voor in jullie huis!
Maar naar die foto's zijn we natuurlijk heel erg benieuwd! Dus hopelijk kun je foto's snel plaatsen!
Groetjes uit ook een zonning Nederland, in de achtertuin is het nu toch al zeker 20 graden!! -
25 Maart 2010 - 15:24
Carien :
Het was weer leuk om jouw verhaal te lezen.
Ik heb wel te doen met die man die waarschijnlijk een hersenbloeding heeft gehad. Er moet daar echt nog heel veel veranderen.
Heel veel groeten uit Bergeijk, waar het ook lekker weer is -
25 Maart 2010 - 17:21
Dorieke:
Ja hoe zit dat popje... een trouwjurk... lijkt ie n beetje op die van mij??? :) -
25 Maart 2010 - 17:21
Dorieke:
Ja hoe zit dat popje... een trouwjurk... lijkt ie n beetje op die van mij??? :) -
31 Maart 2010 - 06:54
Willem/Neeltje/Jet:
Goed om weer van je te horen!Ik kan me voorstellen dat je blij bent dat JP weer bijna die kant op komt. Hij zal de kou ook wel beu zijn. Wel leuk dat je al een trouwjurk hebt laten maken! JP zei al zoiets....Jet wil wel graag bruidsmeisje zijn, maar ik ben bang dat er meer gegadigden zijn. Nou we horen wel wanneer we tickets moeten bestellen... groetjes een een dikke knuffel van Jet. -
31 Maart 2010 - 10:15
Evelien:
Mooi verhaal!
Wou dat ik daar met jou zat in de warmte! Helaas gaat het niet lukken want de voorwaarden daarvoor heb ik niet voor elkaar gekregen :-(
Morgen wel 4 daagjes skieen in Oostenrijk dus dat is even fijn.
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
